Κάνε με πάλι παιδί *

Μια φορά κι έναν καιρό , πριν πολλά χρόνια ήσουν εσύ κι εγώ. Θυμάσαι ή το έχεις ξεχάσει και αυτό ; Ήσουν ο αγαπημένος μου φίλοςκι εγώ η δική σου . Τα χρόνια πέρασαν . Μεγαλώσαμε . Αλλάξαμε , αλλά δεν έπαψες να είσαι ο παιδικός μου φίλος. Μια μέρα μου είπες πως φεύγεις. Κι έτσι έφυγες. Στην άκρη του κόσμου. Ήταν πια αργά να σε κρατήσω . έμεινα εκεί. έμεινα πίσω. Να σου γράφω. Σου γράφω. Δεν ήξερα ποιος δρόμος θα με βγάλει εκεί. σε σένα. Θέλω να πάρω ένα κόκκινο ποδήλατο και να πάω στο Παρίσι . να ζήσω εκεί. Και όμως είμαι εδώ ακόμα. Να πίνω κάθε μέρα τον ίδιο πικρό καφέ και να μετράω τις ώρες. Μήπως και φανείς. Το γράμμα μου είναι η λύτρωση μου. Δεν ξέρω αν το πήρες. Κάνω μια ευχή λοιπόν. Μια ευχή δυνατή..Φυσσάω όλη την αστερόσκονη . Να σε δω να με κρατάς αγκαλιά, έστω μια φορά. Μπορείς να με κάνεις παιδί και πάλι ; ΤΟΛΜΑΣ ;

Να μου κρατάς το χέρι.. *

Να μου κρατάς το χέρι ,αυτό θέλω. Δεν γίνεται . Δεν μπορείς. Γεμίζω αυταπάτες το μυαλό μου. Μήπως τι έιναι ο έρωτας ; Μια αυταπάτη , μια ψευδαίσθηση ,ένα ψέμα. Που έρχεται και φεύγει πριν καταλάβεις τι έγινε. Μπορεί να μην καταλάβεις και ποτέ το πως θα πέσεις στα δύχτια του . Κιαν πέσεις ; Πως βγαίνεις ; Κιαν δεν θέλεις να βγείς ; Κιαν ο πόνος αυτός είναι η τροφή σου ; Αν εκείνη η ασφυξία εσένα σου δίνει οξυγόνο για να ζεις και να ελπίζεις ; Τόσο οξυγόνο ώστε να επιβιώνεις και να ζητάς πάντα το κάτι παραπάνω ; και τελικά ; μήπως δεν ζητάς τίποτα ; Ο έρωτας δεν έχει χρώμα κιαν έχει εγώ δεν μπορώ να το δω. Είναι διάφανος . Δεν έχει σχήμα κι όμως βρίσκεις πάντα τρόπο να τον περιγράψεις. Είναι ταυτόχρονα ζωή και θάνατος . Ποτέ δεν θα μπορέσεις να καταλάβεις γιατί αυτό που σου κόβει τα φτερά την ίδια στιγμή σε κάνει να πετάς ψηλά και να σου κόβει την ανάσα. Η σιωπή του καμιά φορά είναι καλύτερη από τις λέξεις . Γιατί οι λέξεις πονάνε , κι έτσι καλύτερα να βυθίζεσαι στη σιωπή. Στη σιωπή θα βρίσκεις εσύ τρόπους και θα κάνεις σενάρια για να ερμηνεύσεις όσα δεν μπορούν αν ειπωθούν. Τα ανείπωτα λοιπόν. Και γι αυτό είναι παγίδα ο έρωτας. Γιατί πλάθεις στο μυαλό σου τα καλύτερα σενάρια. Θα έρθεις και θα με πάρεις αγκαλιά. Και θα είναι όλα ιδανικά ε ; Αυτό δεν θα γίνει ; Πές μου . Σε ψαχνώ σε κάθε μου βήμα . είσαι παντού. Πως γίνεται αυτό ; Πως γίνεται μέσα από κάθε σου σιωπή εγώ να βγάζω λέξεις , να μπορώ να σε ερμηνεύσω σαν να είσαι ο πιο απλός ορισμός . Σε κρύβω μέσα μου γιατί δεν θέλω να σε δει κανείς . Στο βυθό μου εκεί κάτω είσαι κρυμμένος και όμως σε βλέπω. Κάθε βράδυ και κάθε πρωί . έρχεσαι στα όνειρα μου και μου μιλάς. Πολλές φορές δεν λες τίποτα , αλλά άλλες φορές λες παραπάνω από όσα μπορείς. όνειρα .. πλάνες.. Στην άλλη άκρη του κόσμου και όμως σε βλέπω. Αυτό δεν είναι παράδεισος ; Ναι είναι . Μην μπερδεύεσαι θα σου πω . Αλλά δεν μπορώ να στο πω. Δυστυχώς κι εγώ είμαι μπερδεμένη . ¨οχι γιατί δεν ξέρω πως νιώθω μέσα σε αυ΄το το παιχνίδι , αλλά γιατί δεν ξέρω αν έκανα το σωστό και έγινα ηφαίστειο που εξεράγει. Τι είναι σωστό και τί όχι ; Δεν ξέρω. Αυτό είναι και η ανάσα στον έρωτα. Βαδίζεις με κλειστά τα μάτια και λες... Θα γίνει το καλύτερο. Θα φανεί . Εγώ περιμένω.. Πάντα σε περιμένω. Εκεί που είσαι να προσέχεις .