Θέλω μια μέρα να βρεθώ σε ένα τέτοιο παράθυρο , να το ανοίξω διάπλατα και το θέαμα που θα αντικρύσω να είναι όλες οι στιγμές που πέρασαν στη ζωή μου και με διαμόρφωσαν. Είναι πολλές..άπειρες ε ; Να θυμιθώ όλα όσα ο χρόνος με έκανε να ξεχάσω . Να πω συγγνώμη σε ανθρώπους που πλήγωσα , να πω μια καλημέρα σε εκεινη την κυρία που ποτέ δεν κατάφερα να ξαναδώ στο δρόμο κι όμως μια στιγμή μαζί της μου άλλαξε την τύχη μου για δύο ολόκληρα χρόνια, να ζητήσω πίσω όλα όσα κάποιοι μου πήραν και με άδειασαν , να μάθω τους λόγους που τότε δεν μπόρεσα να το παλέψω και με νίκησε. Να ξαναδώ τα πρόσωπα αγαπημένων ανθρώπων που τώρα πια είναι σκιές , πιο λίγο από σκιές θα έλεγα.. Και δεν με πειράζει που είναι σκιές. να ξαναδώ τον παιδικό μου έρωτα και να ξαναζήσω τη στιγμή που είπα πρώτη φορά " σ αγαπώ " . Πόσο αθώο ήταν , καθαρό , αληθινό , δεν πονούσε , δεν είχε αγκάθια , δεν βάραινε την ψυχή του ,ούτε και τη δικη μου όμως . Είχε χρώμα λευκό και το λέγαμε κάθε λεπτό , χωρίς να ξέρουμε το βάρος που κουβαλάει αυτή η λέξη . Κι όμως τη λέγαμε και ήταν ότι πιο αληθινό και ανάλαφρο. Θέλω να ξαναδώ το μπαμπά μου να με παίρνει αγκαλιά και να με σηκώνει τόοοοοοοοσο ψηλά και να πιστεύω πως ο κόσμος μου ανήκει . Θέλω να ξαναπάω βόλτα με τους παιδικούς μου φίλους , στην παραλία εκείνη.. ήταν κι αυτή δική μας , η παραλία του βασιλιά. Να χορέψουμε με τις ώρες στα κύμματα και να γυρίσουμε σπίτι με τη Νέλη μούσκεμα , και να κλαίμε και να γελάμε μαζί χωρίς να ξέρουμε το λόγο. Θέλω να βρεθώ για μια μέρα στο σχολείο μας , στην τάξη μας και να ζήσω σε μια μέρα όλα τα χρόνια με τους συμμαθητές μου , ανέμελα χρόνια κι όμως για μας τότε ήταν χρόνια με πολλά πρβλήματα.. Που να ήξερα. ; Θέλω να φάω εκείνο το υπέροχο γλυκό τριαντάφυλλο που έκανε η γιαγιά μου ! Θέλω κολυμπήσω σε εκείνη τη θάλασσα που σε μάγευε.. Θέλω να πάρω πίσω τις λέξεις που είχα πεί και να δώσω άλλες . Να βρεθώ σε εκείνη τη μέρα που ήμουν 7 χρόνών και να πέσω με τα αδέρφια μου στο χιόνι και να μην μπορούμε να σηκωθούμε από τα γέλια . Να ξαναζήσω τη γέννηση του ανηψιού μου και την πρώτη μέρα που μου είπε " σ αγαπάω " και ξέρω πόσο αληθινό ήταν. Κι έπειτα και τη γέννηση και του άλλου ανηψιού μου ! Να ξαναζήσω την πρώτη φορά που το έσκασα για να συναντήσω εκείνον που αγάπησα δέκα καλοκαίρια πριν , το φιλί γεμάτο από merenda και τα δάκρυα μου όταν έφυγε . Να μαζέψω κοχύλια και να τα φυλάξω μέχρι το επόμενο καλοκαίρι κάνοντας με έτσι να μικραίνω το χρόνο στο μυαλό μου ! να ξαναδώ τη μαγική εκείνη εμπειρία που απλά μάζεψα τα πράγματα μου κι έφυγα στη Σαντορίνη πριν 2 χειμώνες , μόνη μου , για να ξεχάσω ότι θύμιζε τον πόνο. Να δω ξανά τους ανθρώπους του νησιού που με φιλοξένησαν τόσο ξεχωριστά . Μήπως τελικά οι ζωές μας είναι καλό να προχωράνε χωρίς την παρουσία του παρελθόντος ; Νομίζω πως όχι , είναι καλό να θυμόμαστε από που ξεκινήσαμε και πως προχωράμε.. Να προσπαθούμε να μην κάνουμε τα ίδια λάθη. Θα ηθελα σήμερα κιόλας να βρω αυτό το παράθυρο και να είναι στο Παρίσι , στο όμορφο αυτό σκηνικό.. Θυμάμαι αρκετά , όχι όλα .. Θυμάμαι .. γυρνάω πίσω... Και ξαναρχίζω από την αρχή ! *

Λυδία *