Άσπρο - Μαύρο και ΓΚΡΙ *

Μια ακόμα μέρα στο τέλος της και εγώ πάλι με αυτό το συναίσθημα της απορίας και του κενού. Όχι , δεν έγινε κάτι άλλο από τα τόσα μικρά ή μεγάλα που συμβαίνουν κάθε μέρα , απλώς δεν έγινε τίποτα. Τίποτα για να βγω από τον φαύλο κύκλο που κάθε μέρα γυρνάω. Μια μαύρη τρύπα και μέσα της το απόλυτο κενό. Το παράξενο στην όλη υπόθεση είναι πως ενώ θέλω να βγω από εκεί που άλλοι με πέταξαν δεν μπορώ . Δεν θυμάμαι από που μπήκα. Πιάνω τον εαυτό μου να παίζει πάλι εκείνο το παιχνίδι με τους ανθρώπους και τα πρόσωπά τους. Δεν έχει κανόνες αυτό το παιχνίδι. Έχει μόνο έναν και βασικό. Κοιτάς τους ανθρώπους γύρω σου και προσπαθείς να καταλάβεις πως νιώθουν και τι νιώθουν . Τελευταία όμως το παιχνίδι άλλαξε. Κοιτάς τους ανθρώπους και προσπαθείς να καταλάβεις ΑΝ νιώθουν . Δεν έχω καταλάβει τι είναι προτιμότερο . Να νιώθεις άσχημα για κάτι ή να μη νιώθεις τίποτα ; Το μόνο σίγουρο είναι πως πολλοί από μας εκεί έξω θέλουμε να χαμογελάσουμε αλλά δεν μπορούμε. Είτε γιατί οι ίδιοι δεν θέλουμε , είτε γιατί κάποιοι άλλοι μας επιβάλλουν την μονοχρωμία στο πρόσωπό μας. Σε μια χώρα που δυστυχώς ολοένα και πιο πολύ σε σπρώχνει στη φυγή ,να προσπαθείς να βρεις ένα λόγο μονάχα για να χαμογελάσεις. Κάποιος κάποτε μου είχε πει πως στη ζωή μου θα συναντάω ανθρώπους που θα θέλουν να με αλλάξουν και να με κατευθύνουν . Δεν ξέρω αν θέλω να το πιστέψω. Δεν ξέρω αν θέλω εγώ η ίδια να αλλάξω. Από τι να απαλλαγώ ; Από μένα ; Και που να πάω ; Η αλήθεια είναι πως πολλές φορές δεν μπορώ να βγάλω άκρη με μένα , με το τι θέλω και με το που πηγαίνω. Πιο παλιά τουλάχιστον το παιχνίδι αυτό είχε μια εναλλαγή και ένα άλλο ενδιαφέρον. Έβλεπα διαφορετικά πρόσωπα διαρκώς. Σήμερα είναι κουραστικό και ψυχοφθόρο. Τα πρόσωπα είναι ίδια. Αλλάζουν τα μάτια , τα ρούχα και το φύλο. Δεν θέλω να βλέπω άλλο τέτοια πρόσωπα. Δεν θέλω να μας αλλάζουν . Θέλω να μπορώ ξανά να παίξω και να βρίσκω κι εγώ λόγους για να ελπίζω στο καλύτερο που σίγουρα υπάρχει. Δεν θέλω να είναι άλλο γκρι. Προτιμώ το λευκό και το μαύρο. Μια έντονη εναλλαγή . Δεν είναι μιζέρια . Είναι απόγνωση. Είναι η θέληση για μια ανάσα που μου στερούν . Δεν ξέρω ποιος και δεν θέλω να μάθω. Θέλω απλώς να γίνω πάλι παιδί και να παίξω. Θέλω να μπορώ .

Καλό ξημέρωμα.

Λυδία *