Δευτέρα 15 Νοεμβρίου 2010

Αντέχει ακόμα μια κλωστή **


Λένε ότι πολλές φορές πνιγόμαστε σε μια κουταλιά νερό. Άλλες φορές πάλι λένε πως ένας ολόκληρος ωκεανός ξετυλίγεται μπροστά μας και μπορούμε να κολυμπάμε με επιδέξιο τρόπο. Τι συμβαίνει λοιπόν ; Δεν έχω απάντηση να σου δώσω ούτε αυτή τη φορά ή ίσως να μην θέλω να σου απαντήσω. Αυτή τη φορά θα έχεις τη δική μου σιωπή, από δική μου επιλογή. Δεν είναι ότι δεν έχω λέξεις να πω , απλώς αδυνατώ να τις προφέρω. Εσύ ονόμασέ το φόβο , δικό μου φόβο. Δεν φοβάμαι το σκοτάδι , ούτε τα ύψη ,ούτε καν εσένα. Ο εχθρός μου είμαι εγώ. Τα δικά μου μάτια και τα δικά μου χείλη φοβάμαι. Τις δικές μου λέξεις και φωνές. Θα μου πεις γιατί και σε αυτή την ερώτηση έχω απάντηση. Φοβάμαι την αγάπη και τον θόρυβο που κάνει όταν έρχεται και όταν φεύγει. Φοβάμαι τον έρωτα και τα βέλη του . Σε στοχεύουν χωρίς δισταγμό και χωρίς καμία δεύτερη σκέψη. Είναι τόσο περίεργο το συναίσθημα αυτό γιατί την ίδια στιγμή που σου δίνει δύναμη και σε κάνει να χαμογελάς , εκείνη την ίδια στιγμή θα σε αφήσει χωρίς τύψεις στο πάτωμα να σπαράζεις. Μα όλη η μαγεία είναι εκεί. Δεν φοβάμαι να το νιώσω ξανά αλλά φοβάμαι να το δω να ξετυλίγεται μπροστά στα μάτια μου. Περπατώ σε μια κλωστή έτοιμη να σπάσει και να βρεθώ , δεν ξέρω που θα βρεθώ αλήθεια. Ίσως τελικά αυτός να είναι ο φόβος μου.
Κάθε φορά που δίνω ένα μου κομμάτι κάτι χάνω . Αυτό θα είναι είτε μικρό . είτε μεγάλο . Δεν με τρομάζει μην χάσω το κομμάτι αυτό. Με τον έναν ή με τον άλλο τρόπο είναι δικό σου . Σκόρπισα πολλά ακόμα κομμάτια μου και ξέρω πως όταν χάνεις ένα , κάπου παρακάτω θα βρεις το ίδιο ή έστω κάποιο να του μοιάζει. Σε μια κλωστή που περπατάς και προσπαθείς να ισορροπήσεις λοιπόν , μετράς τις λέξεις και τις συλλαβές σου .Δεν το κάνεις από ανάγκη αλλά γιατί έτσι πιστεύεις πως θα παρατείνεις το χρόνο σου εκεί πάνω και η πτώση σου θα είναι πιο ομαλή. Πως ξέρω ότι θα έρθει η πτώση ; Αυτό μου έμαθε η ζωή μέχρι τώρα . Ανεβαίνεις με φόρα για να πέσεις και ξανά από την αρχή. Αυτό είναι όμορφο τελικά , γιατί είναι το ταξίδι που μετράει και όχι ο προορισμός. Μετράς το χρόνο μου πάνω στην κλωστή και ξέρεις ότι θέλω να τα πάω καλά . Ακροβατώ και ισορροπώ για να παιχτεί και αυτή η παρτίδα. Ξαφνικά έπαψα να φοβάμαι τόσο. Καλημέρα**
Λυδία *

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου