Welcome to Neverland... *

Γεμάτες μέρες , γεμάτες από τη δική σου προσπάθεια να μην σκέφτεσαι και να μη σου λείπουν οι αγαπημένες σου στιγμές. Δεν μένει χρόνος λες, κι έτσι θα είσαι καλύτερα . Θα είναι όλα καλύτερα. Περπατάς και κοιτάζεις τους δρόμους ,τους ίδιους δρόμους που μέχρι πριν μερικές μέρες τους περπατούσες και δεν σε ένοιαζε , δεν σου έλειπε κάτι. Οι καταστάσεις λένε δεν αλλάζουν παρά μόνο τα πρόσωπα . Μάλλον έτσι είναι και τώρα. Οι δρόμοι είναι ίδιοι αλλά τα πρόσωπα κάθε λεπτό αλλάζουν. Λες πως είσαι καλά , είσαι καλά με την νέα πραγματικότητα που έχεις χτίσει και ίσως ναι , να είσαι όντως καλύτερα. Γυρνάς στο σπίτι σου και σε ένα σφίξιμο σε κλονίζει από πάνω μέχρι κάτω. Γίνεσαι παιδί και τα μάτια αρχίζουν να περιεργάζονται το ίδιο σου το σπίτι και να μην το αναγνωρίζουν. Κοιτάς με παράπονο και περιμένεις να αρχίσουν να ξετυλίγονται οι στιγμές σου μέσα στο σκοτάδι. Να ακούς τα γέλια και τις φωνές που ναι, είναι εδώ αλλά απουσιάζουν. Να βλέπεις μόνο ότι έχει μείνει από τις προηγούμενες μέρες και τουλάχιστον να μπορείς μέσα από τα πολλά μπουκάλια κρασιού να πιστέψεις στην ομορφιά των ατελείωτων περιπλανήσεων που έκανες. Κάνεις ένα βήμα μπρος και δύο πίσω. Διστάζεις να ανοίξεις την πόρτα πιο πολύ. Τα βλέφαρα σου βάρυναν απότομα, σχεδόν πονάνε. Ένα βάρος αρχίζει και χορεύει μέσα σου. Αισθάνεσαι κουρασμένη αλλά ξέρεις πως έτσι οι μέρες θα είναι πιο μικρές. Νιώθεις περήφανη για τον εαυτό σου που έχεις τόσες δικαιολογίες να λες εσύ η ίδια σε σένα.Να πλάθεις τα δικά σου παραμύθια και να τα έχεις μάθει καλά πια. Είναι τόσα πολλά λοιπόν τα παραμύθια σου και κάθε μέρα διαλέγεις άλλο για να σου πεις. Παρακαλάς να χάσεις τα κλειδιά σου και να μην μπορείς να γυρίσεις πίσω. Να πας κάπου αλλού για απόψε , και για απόψε. Κλείνεις τα μάτια , γυρνάς το κλειδί και σπρώχνεις την πόρτα . Το δυνατό φως σε τρομάζει και θέλεις να κρυφτείς. Κάνεις ένα βήμα πίσω αλλά ξανακοιτάς μπροστά σου και Τώρα τα βλέπεις όλα.. Όλα είναι εδώ και σου μιλάνε. Είναι τόσα πολλά και δεν ξέρεις που να κοιτάξεις πρώτα.Όλες σου οι χαρές και οι λύπες είναι εδώ , απλώνονται στα πόδια σου . Εσύ διαλέγεις πια θα ζήσεις απόψε.Τρέχεις μπροστά της και τα βήματα σου είναι σίγουρα σαν ενός μικρού παιδιού. Κοντοστέκεσαι εκεί , απλώνεις τα χέρια σου να την αγγίξεις και να την πιστέψεις. Ανοίγει , ζει και σου μιλάει. Την πιστεύεις , την κρατάς πια. Ανοίξεις τα φώτα.. Είναι όλα στη θέση τους. Το ρολόι στη θέση του και οι πίνακες το ίδιο. Απορείς τι έζησες. Καλωσόρισες λοιπόν. Εδώ δεν υπάρχουν χάρτες και κλειδιά. Τρέξε να βρεις τον χαμένο εαυτό σου , τον θησαυρό. Δεν θα χαθείς. Καλωσόρισες. ***