Άχρηστα ρολόγια .*

Κοιμάσαι για να ονειρευτείς και να ζήσεις.. σου είπε κάποιος. Στην αρχή σου φάνηκε αστείο και κάπως υπερβολικό. Περνώντας οι μέρες και κυρίως οι νύχτες κατάλαβες πόσο πολύ αγγίζει την πραγματικότητά , τη δική σου πραγματικότητα. Κοιμάσαι και εκεί έχεις τη δυνατότητα να βλέπεις ότι σου λείπει και ότι δεν σου λείπει , ότι χρειάζεσαι και ότι όχι , ότι έχει βουλιάξει και ότι ακόμα επιπλέει. Όταν κοιμάσαι μπορείς πραγματικά να ζεις χωρίς συμβιβασμούς και πρέπει. Δεν υπάρχει κανένας να σε περιορίσει . Έχεις χίλια πρόσωπα και κάθε φορά ντύνεσαι με όποιο θέλεις. Ξεχνάς εύκολα , ζωγραφίζεις με ότι χρώμα θέλεις το φόντο σου και επιλέγεις τα πρόσωπα και τις καταστάσεις. Υπάρχει μια μίξη από την πραγματικότητα και την αληθινή επιλογή, από αυτό που θα ήθελες να ζήσεις αλλά δεν μπορείς και από αυτό που ζεις χωρίς να το θέλεις. Είναι η στιγμή που από τη μια θέλεις να σταματήσεις τα ρολόγια σου και από την άλλη να τα κάνεις να δουλέψουν τόσο γρήγορα για να μην προλάβεις να δεις τη ζωή σου να περνάει χωρίς εσένα μέσα. Είναι αυτό που λένε η ζωή μου χωρίς εμένα. Αισθάνεσαι πως θέλεις να κοιμηθείς και να ξεκουράσεις τη σκέψη σου . Κοιμάσαι. Και όταν ξυπνάς αισθάνεσαι πιο κουρασμένη από πριν γιατί εκεί έζησες πραγματικά . Εκεί είδες ότι στερήθηκες πριν και ξύπνησες θέλοντας να ζήσεις ακόμα λίγο. Το αστείο είναι πως έχεις μάθει στον εαυτό σου να ζει σε δυο διαφορετικές ζωές. Ποια είναι η αληθινή και ποια όχι ακόμα δεν ξέρεις , όπως επίσης δεν ξέρεις σε ποια από τις δύο είσαι πιο ευτυχισμένη. Ξυπνάς και κοιτάς το ρολόι σου , δείχνει την ώρα της ζωής σου . Ανοίγεις το παράθυρο και θέλεις να πάρεις καθαρό αέρα. Ξανακοιτάς το ρολόι σου και συνεχίζει να δουλεύει. Ξέρεις πως το παραμύθι αυτό θα σταματήσει κάποια μέρα. Τότε τα ρολόγια σου θα είναι άχρηστα. Οξυγόνο.** Καλημέρα *