Δευτέρα 25 Οκτωβρίου 2010

Μη με ξυπνήσεις από το όνειρο που ζω*


Άφησε με εκεί ακριβώς όπου με βρήκες και μη με πειράξεις. Δεν θα πάρω καθόλου από το χώρο σου και τον αέρα σου. Μη με μετακινήσεις από εκεί που είμαι τώρα. Αν δεν με βλέπεις ακόμα καλύτερα. Καλύτερα και για εσένα και κυρίως για εμένα. Υπόσχομαι να μην μπω ανάμεσα στα όνειρα σου , να μην σε ενοχλήσω ,να μην σε αγγίξω , να μην σε πάρω μακριά από εκεί που σε βρήκα. Δεν ξέρω αν σε βρήκα ή αν σε έχασα , δεν ξέρω καν το όνομα σου . Δεν ξέρω τι είσαι.. Είσαι το χέρι που θα με πάρει μακριά από το μαύρο ή είσαι εκείνο το χέρι που θα με σπρώξει ακόμα πιο πολύ στο βούρκο ; Δεν θα σε πιστέψω , δεν θα ακούσω τη φωνή σου , δεν θα το κάνω γιατί ίσως να με καταστρέψει και θα φταίω εγώ. Μη μου ζητήσεις να χαθώ αν δεν θέλεις γιατί ούτε κι εγώ θέλω . θα μείνω ακίνητη μέσα στον καθρέφτη. Θα παγώσω την εικόνα και θα την κάνω πίνακα. Σαν εκείνους τους μεγάλους και επιβλητικούς πίνακες που δείχνουν για πάντα την ίδια εικόνα . Θα παγώσω κάθε σου κίνηση και κάθε δική μου για να μείνει εκεί χαραγμένη και να μην την χαλάσει καμία λέξη , καμία κίνηση , καμία φωνή και κανένα χέρι. Δεν θα αφήσω τίποτα να το χαλάσει αυτό . Υπόσχομαι. Δεν υπόσχομαι τίποτα που δεν μπορώ να κάνω . Αυτό όμως το μπορώ. Όλα έχουν ένα τέλος και μια αρχή ή μια αρχή και ένα τέλος. Πολλές φορές η αρχή είναι το ίδιο το τέλος και το ανάποδο. Δεν θυμάμαι που είμαι τώρα . Είμαι στην αρχή ή στο τέλος ; Όχι δεν σε ρωτάω γιατί περιμένω μια απάντηση . Σε ρωτάω για να πάρω τη σιωπή σου. Πάντα στις σιωπές έμαθα να βρίσκω όλες τις απαντήσεις που ζητούσα. Θα κοιμηθώ και ίσως σε βρω εκεί. Θα φτιάξω την πιο όμορφη εικόνα και θα την παγώσω απόψε κιόλας. Έτσι δεν θα σε χρειάζομαι γιατί θα σε έχω εκεί. Θα διαλέξω τα πιο όμορφα χρώματα και θα σε βάλω εκεί. Καλημέρα *

Λ.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου